Krzysztof Skubiszewski urodził się w Poznaniu w 1926 r. Gdy miał 13 lat, został wraz z rodziną wypędzony przez niemieckie władze okupacyjne do Generalnej Guberni, gdzie następnie uczęszczał do konspiracyjnej szkoły średniej. Po powrocie do Poznania podjął studia prawnicze na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Krzysztof Skubiszewski uzyskał tytuł magistra w 1949 r., następnie w 1950 r. doktoryzował się, a w 1960 r. uzyskał habilitację. Krzysztof Skubiszewski kształcił się również za granicą, w tym we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
Krzysztof Skubiszewski był zatrudniony w Katedrze Prawa Międzynarodowego Publicznego (1949-1973) oraz w Instytucie Zachodnim w Poznaniu (1956-1957). Funkcję prodziekana Wydziału Prawa i Administracji UAM sprawował w latach 1961-1963. Z uwagi na krytykę władzy komunistycznej w tamtym okresie nie uzyskał tytułu profesora.
W 1973 r. Krzysztof Skubiszewski zakończył działalność naukową i dydaktyczną na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza i przeszedł do Instytutu Nauk Prawnym Polskiej Akademii Nauk, gdzie szybko otrzymał nominację profesorską. W Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk był zatrudniony aż do przejścia na emeryturę w 1996 r.
Krzysztof Skubiszewski był autorem wielu odczytów i wykładów na uczelniach zagranicznych na całym świecie, w tym we Francji, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Był także twórcą wielu prac naukowych i opracowań, w tym 8 książek i ponad 100 artykułów.
Do zainteresowań naukowych Krzysztofa Skubiszewskiego należały: teoria prawa międzynarodowego, prawo organizacji międzynarodowych, prawo wojny, prawa człowieka, zjednoczenie Europy i polityka krajów środkowoeuropejskich po obaleniu komunizmu.
Krzysztof Skubiszewski był nie tylko wybitnym prawnikiem, ale również mężem stanu, którego zasługi dla polityki zagranicznej są powszechnie znane i cenione w kraju i na świecie.
Nigdy nie był członkiem partii politycznej. W 1980 r. przyłączył się do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Następnie uczestniczył w pracach Rady Społecznej przy Prymasie Polski (1981-1984). Został także poproszony o wejście w skład Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa, gdzie wypowiadał się krytycznie o działaniu władzy i apelował o podjęcie działań w celu zmiany ustroju w Polsce.
W 1989 r., gdy powstał pierwszy po wojnie demokratyczny rząd, Tadeusz Mazowiecki zwrócił się z prośbą do Krzysztofa Skubiszewskiego o przyjęcie teki ministra spraw zagranicznych. Funkcję tę pełnił także w kolejnych gabinetach – Jana K. Bieleckiego, Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej. W czasie jego urzędowania doprowadził do reorientacji polskiej polityki zagranicznej, zwłaszcza w ramach stosunków z Niemcami. Przeprowadził reformę strukturalną resortu, przywrócił stosunki dyplomatyczne z Izraelem oraz zabiegał o przyjęcie Polski do Rady Europy. Gdy Krzysztof Skubiszewski pełnił funkcję Ministra Spraw Zagranicznych RP, Polska poddała się jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i stała się stroną Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Krzysztof Skubiszewski był również inicjatorem utworzenia Trójkąta Weimarskiego.
Krzysztof Skubiszewski był arbitrem Irańsko-Amerykańskiego Trybunału Roszczeń w Hadze (1993 r.), następnie aż do śmierci pełnił funkcję jego prezydenta. Piastował również stanowisko sędziego ad hoc w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości w Hadze w sprawie Timoru Wschodniego między Portugalią a Australią (1991-1995) oraz w sprawie Gabčikovo-Nagymaros między Węgrami a Słowacją (1993-1997). W 1995 r. został mianowany koncyliatorem w Trybunale Koncyliacji i Arbitrażu OBWE.
Krzysztof Skubiszewski był wielokrotnie odznaczany, w tym m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1977 r.), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1993 r.) oraz Orderem Orła Białego (1999 r.). Z kolei wśród zagranicznych odznaczeń Krzysztofa Skubiszewskiego należy wymienić m.in. Magna Crux Equestris Ordinis Piani (Stolia Apostolska, 1991 r.), Grand Officier de la Légion d’Honneur (Francja, 1991 r.), La Gran Cruz de la Orden al Merito de Chile (Chile, 1991 r.), Das Grosskreuz des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland (RFN, 1991 r.), Das Österreichische Ehrenkreuz für Wissenschaft und Kunst I. Klasse (Austria, 2002 r.); A Magyar Köztásasági Érdemrend Közékresztje A Csillaggal (Węgry, 1994 r.).
Krzysztof Skubiszewski zmarł w Warszawie w dniu 8 lutego 2010 r. Spoczywa w Świątyni Opatrzności Bożej.
Fot. Cezary Piwowarski – Praca własna, Wikimedia, CC BY-SA 4.0,
Recent Comments